Vlees

Met een goede vriend had ik het gisteren over het eten van dieren, welke gedeelten je wel eet en welke niet, dat vlees tegenwoordig niet meer op beest mag lijken en waarom je bijvoorbeeld wel een stuk koe op zou eten, maar geen hond.

Het werd een interessante discussie. Ik merkte alleen wel dat je al snel van de ratio afstapt en op puur emotionele gronden gaat argumenteren.
Persoonlijk krijg ik al kriebels bij het idee dat ik hersenen zou moeten eten, of stierenballen, terwijl de vriend zegt zich daar niks van aan te trekken. En inderdaad, als ik ga nadenken over wat nou het verschil is met die overheerlijke varkensnek of koeienbil, kom ik er al snel niet meer uit.

Weer een ander verhaal is het eten van zogenaamde huisdieren. Daar heb ik niet zo’n moeite mee. Denk ik.

Sinds een paar maanden scharrelen er kippen in mijn tuin én ik eet regelmatig scharrelkip, dus ik begrijp wel dat bijvoorbeeld Chinezen op grote schaal hun tanden zetten in hun huisdier. Niks mis mee. En zoals culinair journaliste Sylvia Witteman opmerkt in haar (kook)boek ‘De maillard reactie’ zijn lammetjes misschien ook alleen maar “houterige, oppervlakkige beesten, die hun beste eigenschappen in pan of braadslee prijsgeven”. Weg met de valse sentimenten! Wie bepaalt dat een konijn schattiger is dan een biggetje en daarom niet opgegeten mag worden?

Sterker nog, sinds ik kippen heb, begrijp ik dat het heel natuurlijk en logisch is om vlees te eten. Wat moet je anders in vredesnaam met al die haantjes? Vijftig procent van alle kippen die ‘geboren worden’ is immers van het mannelijk geslacht. Maar meer dan één haan in een kippenhok gaat niet. Dat wordt vechten, dat geeft ellende. In de pan ermee, al moet ik er bijzeggen dat het mij ook te ver gaat om zelf mijn eigen haantjes de nek om te draaien, te plukken en vervolgens op te eten. Maar als iemand ze met dat oogmerk wil hebben, is hij of zij van harte welkom. Kom ze maar halen!

Klinkt dat harteloos? Misschien wel. Maar is het niet veel gekker om op basis van uiterlijkheden te bepalen welk dier je wel en welk niet op zou mogen eten? Of zullen we er maar helemaal niet meer over nadenken en vanavond weer een lekker anoniem stukje filet uit zo’n plastic doosje in de pan kieperen?