Strawberry Homicide

_______________ de toutes les passions la seule respectable est la gourmandise - Guy de Maupassant_______________

17 maart 2007

Hitte

Een van de interessantste boeken die ik de laatste tijd gelezen heb is Hitte van Bill Buford. Bill was schrijver, fiction editor bij The New Yorker en enthousiast amateurkok, toen hij de kans kreeg om te gaan werken in de keuken van Mario Batali, een New Yorkse Italiaan met een aantal sterrenrestaurants.
Buford wordt aangenomen als keukenslaaf. Letterlijk. En dat valt niet mee. Meteen in het begin van het boek beschrijft hij hoe het afliep met de eerste wortelblokjes die hij moest snijden en die afgekeurd werden wegens ‘te groot’. “Ik was twee uur bezig geweest met het snijden van wortels, en toen werden ze, huppekee, weggegooid. Ik kon wel janken. Na drie dagen kon ik er pas met iemand over praten (‘Ze heeft mijn wortels weggesmeten – allemaal!’), en zelfs toen nog hoorde ik mijn stem beven van verontwaardiging.”
Toch werkt hij drie jaar in Batali’s keuken, op allerlei plekken, onder andere de grillpost. Daar komt ongetwijfeld de naam van het boek vandaan en Buford beschrijft het als een inferno, heter dan welke andere plek in de (toch al hete) keuken. ‘Dus dit is waar Dante aan dacht’, beseft hij, als hij na een half uur aan de grill vol brandwonden zit en geen haar meer op zijn onderarmen heeft.
Na de keukenstage volgen allerlei avonturen in Italië, waar Buford onder andere in de leer gaat bij een Dante citerende slager in Toscane en bij een Italiaanse mama, die kookt volgens eeuwenoude familietraditie.

Het leuke aan het boek is niet zozeer de manier waarop het geschreven is. Dat valt namelijk een beetje tegen, het verhaal hapert nogal eens doordat er enorm veel personages in opduiken, die allemaal uitgebreid beschreven en van achtergrondinformatie voorzien worden. En volgens mij is de vertaling ook niet geweldig.
Nee, de zoektocht naar de oorsprong vind ik het interessante, de passie die daarachter zit en het feit dat hij er na jaren van praktijkervaring opdoen achter komt dat hij door die zoektocht ‘menselijker’ geworden is. Dat hij beter begrijpt hoe de aarde in elkaar zit, wat je kunt doen met ingrediënten, waar ze vandaan komen, in welk seizoen ze horen.
Ik kan me dat gevoel goed voorstellen, in een tijd dat je snoep kunt eten om vitaminen binnen te krijgen en witbrood voor extra vezels.