IJs

Vorige week was ik in Amsterdam, op de Horecava. Dat is ‘hét jaarlijkse nationale vakevenement voor de horeca- en cateringbranche’, zoals ze zelf zeggen. Eén en al professionele gastvrijheid, verwacht je dan. Toch?
Maar helaas, meteen al na binnenkomst stonden we in een galmende ruimte vol statafels op stekelig projecttapijt.
Een ronde over de beursvloer bood nog meer triestigheid. Met exposanten als Budgetbulk B.V., Van der Noordt Payrolling, een Napking, een Drain King en een oneindig aantal bedrijfjes dat zich van de toevoeging ‘supplies’ of ‘systems’ bedient, heeft de Horecava de sexappeal van een touringcar vol bejaarden.

Geheel in tegenspraak met dit imago stond aan het begin van de middag een moleculaire mixsessie op het programma. Dat was één van de redenen waarom we er naartoe gegaan waren, en hier werden we niet teleurgesteld. Er werden inderdaad spannende cocktails gemaakt.
Met stikstof, voor snelle afkoeling en spectaculaire rookgordijnen.
Met gelatine, waarmee je een sapje wat dikker kunt maken, zodat de smaak langer in je mond blijft.
Met een techniek die ik nog niet helemaal begrijp, maar waarmee je druppels van een ‘jasje’ voorziet, zodat je bolletjes limoen- of ander sap kunt maken.

We hebben de dag in stijl afgesloten in de Heineken ijsbar in het centrum van Amsterdam. Best leuk. Een bar opgetrokken uit ijs, met ijswanden en ijzige filmfragmenten op een rijzig beeldscherm. Met ijssculpturen van Frau Antje en Marilyn Monroe met het grijzige hoofd van koningin Beatrix. Een ijskoud haardvuur, dat meekleurt met de veranderende verlichting.
En met coole cocktails in ijsglazen.