Gaten

Gisterenavond was de film ‘Holes’ op tv. Ik had ‘m al eens eerder gezien, maar heb weer gekeken en ik vond ‘m weer helemaal goed.
De film is gebaseerd op het boek van Louis Sachar uit 1998, wat ik een aantal jaren geleden gelezen heb en wat ook prachtig is. In Amerika heeft het talloze prijzen gewonnen, waaronder The National Book Award, maar hier is het tamelijk onopgemerkt gebleven. Het is een zogenaamd C-boek, althans dat is de classificatie die het in de bibliotheek krijgt en die betekent dat het bestemd is voor lezers van 12 tot 16 jaar. Neenee, dat is niet per definitie kinderachtig, er staan best veel goeie boeken op de C-plank.

Holes gaat over een jongen, Stanley Yelnats the 4th, uit een familie waarvan de mannen (allemaal Stanley’s, maar wat wil je met zo’n achternaam?) al vier generaties door pech achtervolgd worden. Eigenlijk zijn het een beetje schlemielen.
Er gaat een verhaal in de familie over hoe dat begonnen is, namelijk met een verbroken belofte van over-overgrootvader Yelnats aan Madame Zeroni, een waarzegster. Die had hem gewaarschuwd dat als hij zijn belofte niet na zou komen, zijn nageslacht voor eeuwig verdoemd zou zijn.
Stanley de vierde ondervindt dat aan den lijve. Hij komt onschuldig terecht in een strafkamp, Camp Geen Lake, en moet daar elke dag een groot gat graven. Dat is karaktervormend, zegt Mr. Sir, één van de leiders van het kamp. Maar al gauw komt hij erachter dat er een andere reden is voor al die gaten. Door middel van flashbacks wordt het geheel verweven tot een fantastisch verhaal met verrassende plots.
Nou zijn boekverfilmingen niet altijd een succes. Maar in dit geval had het niet beter gekund. Er zit een subtiele humor in het verhaal, die door de keuze voor de spelers recht overeind gebleven is. Sterker nog, ik vind dat ze er zelfs nog humor aan toevoegen. Bijvoorbeeld de twee kampbewakers, John Voight en Tim Blake Nelson, spelen hun rol subliem.
Allemaal kijken dus, die film. Of lees het boek, dat is ook goed.