Peposo

In het boek ‘Hitte’ staan geen recepten. Toch beschrijft Bill (Buford) een paar keer een gerecht zo gedetailleerd, dat je het na kan maken.
Polenta bijvoorbeeld, daar blijft hij pagina’s lang over doorgaan, alle stadia van het koken van polenta worden uitgebreid beschreven. Het resultaat moet fantastisch zijn.
(Ik heb het precies zo gedaan als hij beschrijft en kreeg een saaie gele pap; ben er nog niet uit wat ik daarvan moet denken.)
Ook aan peposo, een gerecht waar ik nog nooit van gehoord had, besteedt hij een half hoofdstuk. Het is een “klassiek suddergerecht met schenkel, omgeven door een typisch Italiaans meningsverschil over de herkomst”.
Okee, dan laten we dat in het midden, en daarmee ook de verschillende versies die ervan bestaan. Bill beschrijft een zeer simpele, met slechts vijf ingrediënten, inclusief zout en peper. Dat laatste speelt in dit recept de hoofdrol.

(minstens) 1 ½ kilo runderschenkel
een eetlepel zeezout
een bol knoflook
een fles Chianti
vier opgehoopte eetlepels grofgemalen zwarte peper

Doe alles in een braadslee of –pan. Zet de oven eerst even hoog en draai hem dan omlaag tot 125 graden Celsius.
Laat zo’n veertien uur sudderen, langer mag ook.

En waarom zo’n kitscherig elfje erbij? Nou, als je een afbeelding van peposo Googlet, krijg je rijen akelige foto’s van borden met bruine smurrie erop, én rijen smakelijke foto’s van teddyberen, autobanden, menukaarten, kinderen en een elf. De overeenkomst is dat ze van Italiaanse sites afkomstig zijn en ik dus niet kan achterhalen wat de overeenkomst is.
Maar wie weet hoe fantastisch ze smaken na veertien uur sudderen.