Hans

Poe hé, wat is het druk om weer thuis te zijn! De berg wasgoed leek maar niet kleiner te worden, maar nu de bijkeuken weer begaanbaar is, hier alsnog het beloofde stukje over de show van Hans Klok.

Na een hoop gesteggel over de prijs van de kaartjes (“nee, géén korting, want het is bijna uitverkocht”) konden we ‘s avonds om tien uur eindelijk met eigen ogen zien of we nou echt zo trots moeten zijn op onze landgenoot in Las Vegas.


Wat na binnenkomst al snel duidelijk was, was dat het helemáál niet uitverkocht was. Verre van dat, de zaal was meer dan half leeg. En het was ook overduidelijk dat bijvoorbeeld de halfdronken Engelsen in de rij achter ons zeker niet voor de trucs van Hans kwamen. Die zaten zich tamelijk ongegeneerd op Pamela te verheugen.

Na wat introductiedansjes van een showballet stormde Hans het toneel op. Je kan maar een energieke en jeugdige indruk maken, nietwaar? Hij begon meteen in fiks tempo mensen te laten verschijnen en verdwijnen. Je kent het wel: ingewikkelde kooi op het podium, ronddraaien, iemand erin, luiken dicht, doek erover en tadaa! De mevrouw die erin ging is weg, of veranderd in een andere mevrouw, of veranderd in meneer Klok zelf. Zo zijn er een heleboel variaties, (andere kooien, andere doeken en andere mevrouwen) die elkaar in rap tempo opvolgden.
Na iedere truc haastte Hans zich naar de rand van het podium om een (gestaag afnemend) applaus op te eisen en vooral zijn haar te laten wapperen in de daarvoor speciaal aangelegde luchtstroom. Echt heel erg fout!

Daarna begon hij ons, in een behoorlijk beroerd steenkolen-Amerikaans, gelardeerd met flauwe grappen, te vertellen hoe hij als klein Hansje door zijn vader ingewijd werd in de eerste beginselen van het goochelen. Decor: een ouderwetse huiskamer met een man en een jongetje. De man laat een goocheltrucje zien, het jongetje probeert hem overdreven onhandig na te doen. Hans neemt het van het jongetje over, maakt de truc af en werpt triomfantelijk zijn armen in de lucht. Nou, knap hoor.

Tegen die tijd was het enthousiasme van de zaal afgenomen tot dicht bij het nulpunt. Hans kreeg de handen nauwelijks meer op elkaar en ik moet je eerlijk zeggen dat ik dat begrijpelijk vond. Er waren zelfs aardig wat mensen die de zaal verlieten (waarschijnlijk degenen met een vrijkaartje).
Zij misten daarmee ook Pamela, die pas na een uur voor het eerst haar bijdrage kwam leveren.
Ze deed dat aanvankelijk niet alleen als assistente, maar als co-presentator. Hans bleef namelijk genadeloos doorkletsen en zij verbeterde een paar keer zijn Engels en legde aan het publiek wat grappen uit die niet begrepen waren (!!).
Pamela heeft trouwens ook een blog. Interessant, over haar leven in Las Vagas. Kijk maar eens...
Uiteindelijk verdween, verscheen en zweefde ze ook wat en liet Hans weer alleen om een laatste ronde trucs te doen. En daar ging hij ook weer de mist in. Hij kondigde groots een afsluitende truc aan, die op zich niet onaardig was, maar stukken minder spectaculair dan je zou verwachten. Weer een anticlimax.

Kijk, ik vind Hans Klok helemaal niet echt verkeerd. Ik heb ‘m destijds in de Efteling gezien en vond het best een professionele show. Maar het is natuurlijk een ander geval of hij als gratis toevoeging aan je dagje Efteling fungeert of dat je tussen de tachtig en honderdtwintig dollar per persoon moet neertellen om z’n show te zien. Dat maakt hij echt niet waar, Pamela of geen Pamela.

Als ik ‘m zou moeten adviseren, zou ik ‘m aanraden eerst eens flink op Amerikaanse les te gaan, zodat hij zich tenminste een beetje vlot verstaanbaar kan maken. Daarnaast zou ik een heleboel crap cutten, wat nieuwe grappen bedenken (die van Harry Potter komt er na vier jaar ook niet meer erg spontaan uit) en de opbouw van de show veranderen, zodat je naar een climax toewerkt, in plaats van andersom. Zou er nou niemand van Endemol (of hoe heet dat tegenwoordig?) zijn die af en toe met een kritische blik die show bekijkt?
(Toevallig vind ik net wel een Amerikaanse recensie waar hij zijn voordeel mee zou kunnen doen...)

Ik had in elk geval spijt dat ik niet naar Stomp (ook in ons hotel) was gegaan, of naar Amazing Jonathan of Penn & Teller. Je kunt in Las Vegas kiezen uit minstens vijftig shows per avond en ik ben eigenlijk bang dat die van Hans daar niet zo heel lang meer bij hoort.