El Paso

We waren gisteren in El Paso. Eergisterenmiddag laat kwamen we aan en toen we op verkenning uitgingen, bleek ten eerste dat het hier een uur later is dan in onze vorige tijdzone en ten tweede dat dit niet direct de sjiekste wijk van El Paso is. Tenminste, de straat om de ene hoek zat vol met Zeeman-achtige winkels, waar je voor een dollar allerlei zooi kunt kopen (heel leuk!). Hij loopt direct naar de brug over de Rio Grande, waar je overheen kunt lopen of rijden om in Mexico te komen. Als je de andere hoek om gaat zit je daarentegen meteen midden in de museumwijk van El Paso, die zo te zien hooguit vijf jaar geleden uit de grond gestampt is. Allemaal grote, dure, tamelijk ontoegankelijke gebouwen met het ‘Museum of Art’, het ‘Museum of History’, het ‘Insights El Paso Science Museum’ en nog wat theaters en convention centers.
Een vreemde combi om tussenin te zitten, maar aan de andere kant ook prima. Al voelden we ons eergisteren nog niet helemaal op ons gemak hier. Dat merk ik iedere keer weer, dat je je pas enigszins thuis voelt in een stad als je er tenminste een nacht geslapen hebt.

Omdat de schade van de laatste tijd een beetje in te halen, zijn we gisterenochtend meteen het Museum of History ingedoken. Handig, als dat zo om de hoek ligt. En wat heel fijn is: musea zijn hier gratis (lees: tegen een vrijwillige bijdrage) te bezoeken. Er was wat informatie over bekend geworden stadgenoten. De bedenker van Star Trek, Gene Roddenberry komt hier vandaan bijvoorbeeld. Dat wisten jullie vast niet.
En er is hier ook een shoot out geweest, de Four Dead in Five Seconds Gunfight, die minstens zo spectaculair geweest moet zijn als die gunfight at the OK Corral waar ze een paar dorpen verderop nog steeds zoveel ophef van maken, haha.


We kwamen er trouwens later achter dat die vier dooien op de patio van ons hotel gevallen zijn, er hangt nog een plaquette.
Helaas hadden we geen tijd voor de overige musea, omdat de trolley op vertrekken stond.
Daarmee zijn we Mexico in gereden, Ciudad Juarez om precies te zijn. Een behoorlijk grote stad, met meer dan een miljoen inwoners. Alle paniek die van te voren gemaakt werd over enge Mexicanen was volstrekt ten onrechte, het was er ontzettend gezellig.
Tuurlijk, als toerist (met een knalgroen polsbandje van de Trolley company was je op kilometers afstand als zodanig te herkennen) word je aangeklampt met allerlei koopwaar en diensten. Maar als je even met je hoofd schudt of ‘no, thanks’ zegt, word je verder niet meer lastig gevallen. We hebben een paar mooie figuren ontmoet. Een man of vrouw (daar zijn we nog niet helemaal uit…) die beter dan wij op de hoogte was van ons koninklijk huis en Juliana ooit gezien had toen ze Mexico bezocht, een ober die ooit in Rotterdam én in Madurodam geweest was en een stel muzikanten die geen slecht figuur zouden slaan in de Buena Vista Social Club. Klik hier voor een lekker moppie Mexicaanse muziek.