Santa Fé

Vandaag is onze eerste hele dag in Santa Fé. Gisteren aan het eind van de middag zijn we hier aangekomen, na een behoorlijk lange rit die het laatste stuk (tegen de zin van Christoffel, zoals onze TomTom-man inmiddels heet, want het was niet de kortste route) langs de Turquoise-Trail voerde.
Hartstikke ‘scenic’, smalle weg door prachtig landschap en interessante dorpjes. Golden bijvoorbeeld, waar in 1825 de allereerste gold rush begon en waar nu bijna niks meer van over is.
En Madrid (MADrid, zoals ze hier zeggen), ook zo’n dorpje van niks, wat tegenwoordig bevolkt wordt door oude hippies. De saloon (The Mine Shaft Tavern) is echt gaaf, vooral binnen, maar ook de veranda waar de rokers dicht opeengepakt staan.


Eigenlijk hadden we voor vandaag een heleboel gepland… Maar het programma is de afgelopen dagen zo druk geweest dat we de hele boel hebben laten schieten, vanmorgen lekker uitgeslapen hebben, beetje door de stad zijn gaan wandelen, bij het zwembad gehangen, gelezen en lekker rustig aan gedaan hebben. We hebben fantastisch geluncht (het eten in New Mexico behandel ik nog wel een keer apart) en zijn daarna het oudste kerkje van Noord Amerika gaan bekijken, Adobe-style natuurlijk. Er was op deze plek rond 1300 al iets gebouwd door Indianen, maar in 1610 kwamen de Spanjaarden uit Mexico en die hebben er een kerk van gemaakt. Rond 1870 is het ternauwernood aan afbraak ontsnapt, inmiddels staat het er weer kek bij.


Daarna meteen nog een kerk bekeken, de Loretto Chapel, die toevallig een paar deuren verder lag. Dat was de eerste Gotische kerk ten westen van de Mississippi. Ja, zo kan je overal wel een record aan hangen natuurlijk, maar het was een mooi kerkje, zeker van binnen. Er is een bijzondere trap naar de vide, die Miraculous Staircase genoemd wordt omdat hij zonder een enkele spijker gebouwd is en zonder steun in het midden twee volledige cirkels draait.

Heel Santa Fé is trouwens prachtig, al vergis je je af en toe deerlijk. Denk je naar een eeuwenoud Adobe-bouwwerk te kijken, blijkt het een gloednieuw hotel te zijn.
En de hele stad is vergeven van de galleries, het lijkt wel of iedereen hier schildert, beeldhouwt, boetseert of sieraden maakt. Nou is dat niet meteen mijn ding, ik ben meer van de low-brow-art, of kitsch. En dat moet hier volop te vinden zijn, mijn kerstboom hangt elk jaar vol met blikken pepers en cactussen die uit deze buurt moeten komen. Maar die heb ik hier vandaag helaas nergens kunnen vinden. Misschien morgen, in Taos.