Geluid

Toevallig ben ik de afgelopen tijd verschillende mensen tegengekomen die iets met geluiden hebben.

Onze kelder is opnieuw gestuukt door Jack, mijn zwager. Tijdens een van de vele, lange koffiepauzes (het is altijd erg gezellig met Jack) vertelde hij zeker tien jaar intensief met geluid bezig geweest te zijn. Hij was één van de samplers voor De Fabriek in Zwolle, een label en muziekcollectief dat industriële, minimalistische muziek maakte.
Ik vind dat soort dingen mega-interessant en heb een paar cd’s van hem geleend, die ik uit ga checken.


De verhalen die Jack erover vertelde waren geweldig. Hij en zijn collega-samplers leefden in die tijd echt op hun oren, steeds op zoek naar bizarre geluiden om te samplen.
Zijn mooiste geluid ooit is trouwens nooit op tape terechtgekomen. Dat was op een vroege winterochtend, toen hij een steen op de verse ijslaag in een sloot gooide, waardoor er een meterslange barst naar twee kanten door het ijs schoot. De klap van die steen en het scheuren van het ijs waren, zo vertelde hij, het meest fantastische geluid wat hij ooit gehoord had.

Een goede vriend die ik de laatste tijd geregeld spreek, vertelde dat hij helemaal eng wordt van het geluid van vallende fietsen. Daar had ik nog nooit over nagedacht, maar laatst liep ik door een stille straat en ineens hoorde ik achter me een fiets vallen. Ik schrok inderdaad van het geluid, het heeft iets organisch, wat paniek veroorzaakt. Volgens mijn vriend komt dat door de vele gearticuleerde onderdelen. Veel en lang lawaai krijg je dan, wat de associatie met menselijk lijden oproept. Ik vond dat erg mooi geformuleerd. Zelf dacht ik aan gefladder, een hele grote crashende vogel. Kortom, er ontspon zich een fantastische sms-conversatie over het geluid van vallende fietsen. Het leek verdorie bijna poëzie!


Daarnet zette ik iets weg in de kelderkast. Het geluid daarvan echode indrukwekkend door ons kleine, pas gestuukte keldertje. Dat klonk als een enorm onderaards gewelf ineens, qua akoestiek.


Edit: Niet iedereen leest reacties en deze is te mooi om 'm verstopt te laten staan (over de poëzie van geluid gesproken):
Marijn zei...
Haha, dat doe ik vaak, fysieke eigenschappen aan geluid toekennen. Ook als de voortbrenger van het geluid deze helemaal niet bezit. Zo vind ik het geluid van twee tegen elkaar slaande batterijen altijd iets elastisch hebben. Als grote, rubberen druppels. Terwijl het juist helemaal geen flexibele voorwerpen zíjn.

Andere geluiden werken specifiek op m'n zenuwen. Zoemende vliegen en dichtslaande deuren kunnen me behoorlijk nerveus maken en volgens mij is dat effect bij beiden redelijk universeel.

Een móói geluid vind ik dat van imploderende computermonitoren... Wanneer je die loodrecht van enkele meters op hun glazen kant laat vallen krijg je een geluid met zo'n korte, zuigende aanloop... en dan een klap, niet eens zo héél hard in volume vaak, die klinkt alsof je alleen de hoogste -het versplinterende glas- in combinatie met de láágste tonen -het imploderen zelf- van het geluidsspectrum hoort en alles daartussenin ontbreekt...

*dzzjjiehummm* (één lettergreep hè).

Ik mocht daar altijd graag naar luisteren in de tijd dat m'n werksituatie me toeliet om me daar af en toe mee bezig te houden