Festival

Onlangs was ik op Sziget. Voor degenen die niet weten wat dat is: één van de grootste festivals in Europa (tussen de 350.000 en 400.000 bezoekers), op een eiland in de Donau midden in Budapest. Denk aan Lowlands, Dance Valley, North Sea Jazz, Oerol, een wereldmuziekfestival en Koninginnedag tegelijk. Dagen na aanvang overkwam het me nog dat ik een hoek omsloeg en ineens weer een heel nieuw terrein ontdekte.

Veel te veel om op te noemen. Ik beperk me dan ook tot het eten. Langos bijvoorbeeld was nieuw voor mij. Gefrituurd gistdeeg, dat nog het meest aan een ongekruide variant van bara’s doet denken en wat mij betreft pas enigszins te eten is met heel veel kaas, zure room en knoflook.

En Kürtőskalács oftewel Chimney Cakes.

Die worden gemaakt van lange deegstrips die rond een stok worden gerold en daarna door suiker, kaneel, kokos of hazelnoten. Na het bakken worden ze van de stok afgeschoven en is de buitenkant knapperig bruin, terwijl het deeg aan de binnenkant maagdelijk wit, zacht en gaar geworden is. Erg lekker, alleen al om aan te voelen.

Natuurlijk waren er hamburgers, pizza’s, cocktails en koffie (Nespresso). En kebabstands, ontbijtbars, bakkers en fruitboeren. Maar ook kramen met Amerikaanse, Chinese, Indiase, Italiaanse, Mexicaanse en Hongaarse cuisine. En eten uit een streek die ik nog nooit met eten geassocieerd had:


Niet geheel onbevooroordeeld verwachtte ik bloedworst en gestoofde vleermuis. Maar bij nadere inspectie bleek de pot gutbürgerliche zuurkool, gebakken aardappelen en vlees te schaffen. Een dwarsdoorsnede van de keukens van Duitsland tot en met Rusland, lekkere en vooral stevige kost. En dat is goed, op een festival. Want daar is eten ook de bodem voor veel bier.