Muizen

Volgens mij zijn muizen nomaden. We zijn ooit overvallen door zo’n rondzwervende meute, die ’s avonds uit allerlei hoeken en gaten tevoorschijn kwam. Al onze pogingen om ze te verjagen, vangen of doden mislukten, maar na een paar maanden waren alle muizen ineens verdwenen. Jaren niks meer van gehoord.
Maar.. ze zijn terug. Dit keer zitten ze niet in huis, maar in de schuur, die aan het huis vastzit. Daar staat een voorraadrek, tot de nok gevuld met dingen waar muizen van dromen. Pakken rijst bijvoorbeeld, zakken met noten, met bloem en muesli, met pasta in allerlei soorten. Elke keer als ik de deur opendoe om iets uit het rek te pakken, zie ik muizen wegschieten. Vaak zit er ook één bovenin het rek, die dan via allerlei onwaarschijnlijke vluchtwegen (touwtjes, takken van overwinterende planten) binnen een fractie van een seconde weg weet te komen. Eigenlijk vind ik het helemaal niet zo erg, kan ik er wel om lachen, al wordt de waardering minder als blijkt dat ze iets onmisbaars aangevreten hebben.
Of als gebeurt wat van de week gebeurde: met een soort 'zucht' liep een opengeknaagd pak polenta op één van de bovenste planken leeg, een wolk van geel poeder loslatend, dat zich onmiddellijk over het hele rek verspreidde.
Tijd om in te grijpen en op te ruimen.

Nou ben ik meestal niet zo heel voortvarend met dat soort klussen. Meestal begin ik met er gedurende lange tijd (met tegenzin) aan te denken. In die fase zit ik nu.
Het enige wat ik er tot nu toe aan gedaan heb is er wat blikken uit halen. Dat slaat natuurlijk nergens op, want blik is de enige muisbestendige verpakking.
Maar het zijn leuke blikken, vooral met z’n allen bij elkaar. Ze staan heel decoratief in mijn keuken.


En voor de rest wil ik het er eigenlijk even niet over hebben...